میناکاری:

میناکاری شامل استفاده از انواع لعاب های معدنی برای رویه آرائی و تزئین قطعات و ظروف فلزی است. اغلب زیر ساخت یک کار مینا از جنس مس یا به ندرت از برنج است در برخی موارد برای ساخت زیور آلات میناکاری شده، این کار را بر روی طلا نیز انجام می دهند. یک زیر ساخت مسی در مرحله آماده سازی سه بار به وسیله لعاب کائولین پوشیده و در کوره پخته می شود تا لعاب کاملاً سفید و یک نواختی به دست آید، سپس بر روی این زمینه بوم شده شروع به نقاشی با رنگهای دست ساز می نمایند. ترکیب رنگ مینا اغلب از اکسید فلزات مختلف به همراه یک نوع بست مخصوص می باشد. پس از نقاشی، اثر مینا در کوره پخته می شود که بسته به نوع رنگ، درجه حرارت کوره تنظیم می گردد تا رنگ مورد نظر به دست آمده و در ضمن لعاب مینا نسوزد. در قدیم رنگهایی که در صنعت مینا سازی مورد استفاده قرار می گرفتند مانند رنگهای قلمکار، گیاهی یا معدنی بوده است اما در حال حاضر برای نقاشی ظروف و سایر اشیاء مینایی از رنگهای شیمیایی استفاده می شوند.

میناکاران برای تهیه رنگ قرمز از اکسید طلا، رنگ سبز و آبی از اکسید مس و رنگ زرد از گل ماشی استفاده می کنند از عصر صفویه تا کنون طرح های اسلیمی و گل های ختائی به وفور در کارهای مینا استفاده شده اما امروزه طرحهای مینیاتور نیز به شیوه مینا رواج یافته و استفاده می شود. از نظر زیر ساخت در کار مینا تنوع بسیار وجود دارد و به صورت ها و برای کاربردهای متفاوت اشیاء، تابلوها و پلاک های مینا تولید می شود. میناکاری از جمله هنرهای منحصر به هنرمندان اصفهان می باشد که البته با تلفیق هنر مینا با سایر رشته ها مانند طلاکاری، خاتم کاری محصولات متنوعی را ارائه می کنند.